Πέρασαν 8 Χρόνια από την κοίμηση του αειμνήστου ιερέα μας Πατήρ Δημητρίου Ρόδη

Την Δευτέρα 6 Ιανουαρίου ημέρα εορτής των Θεοφανείων τελέστηκε στον Ιερό ναό Αγίου Νικολάου Μιραλίου, μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού και αειμνήστου εφημερίου του ναού μας π. Δημητρίου Ρόδη.  Το μνημόσυνο και η εορταστική θεια λειτουργία τελέστηκε ὑπό τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμ. π. Ἱεροθέου Ανδρουτσόπουλου, Ἱεροκήρυκος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν. 

- Ο Πατήρ Δημήτριος εκοιμήθη το έτος 2012 και ήταν κατά κοινή ομολογία ένας  ιερέας πλούσιος σε αρετές και εμπειρίες πνευματικές όπου όλοι μας θα τον θυμούμαστε για την πνευματική και καρδιακή σχέση που είχε με όλους μας.

Ο Αρχιμ. π. Ιερόθεος  Ανδρουτσόπουλος ως καταγόμενος από το Μίραλι είχε γνωρίσει από
μικρή ηλικία τον πατήρ Δημήτριο και έχει εκφράσει επανειλημμένος την ευγνωμοσύνη του και τον θαυμασμό του προς τον μακαριστό πλέον π. Δημήτριο Ρόδη.

Χαρακτηριστικά o πατήρ Ιερόθεος σε παλαιότερη ανάρτησή του έχει αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής:  

-        « Μικρό παιδί τότε, έκανα τα πρώτα βήματά μου στο αναλόγιο του χωριού μου, στο Μοίραλι Αχαϊας. Μια γνωριμία πνευματική, μια σχέση καρδιακή, ένα αγκάλιασμα παράξενο μα και πολύ πατρικό.

Του οφείλω πολλά. Του χρωστώ την μέχρι τώρα πορεία μου μέσα στην Εκκλησία. Αυτό δεν του το είπα ποτέ. Άφηνα πάντα την καρδιά μου όμως να εκφράσει τα συναισθήματα αγάπης και οφειλετικής ευγνωμοσύνης σ’ έναν ιερέα που δεν με δίδαξε με λόγια αλλά με το απλό και γεμάτο χάρη παράδειγμά του.

Πρέπει μου έλεγε πάντοτε, να διαβάζουμε όλα τα γράμματα, να τηρούμε την τάξη της Εκκλησίας, να αγαπούμε τον Θεό, να έχουμε ζήλο γι’ Αυτόν.  Και όλα τα παραπάνω τα πίστευε, τα ζούσε, τα ήθελε, τα αγαπούσε πραγματικά. Στο πρόσωπο του π. Δημητρίου, έβλεπες την εφαρμογή της αγάπης, την υλοποίηση της ανεξικακίας, την πλήρη τήρηση του ευαγγελικού χωρίου :

Μη παιδία γίνεσθε ταις φρεσίν, αλλά τη κακία νηπιάζετε»

(Α' Κορ.14,20).

Ο Θεός ιλάσθητι μοι τω αμαρτωλώ έλεγε με τα χείλη του και σου έσχιζε την δική σου καρδιά από συγκίνηση. Κατανοούσες  πως δεν προσποιόταν αλλά  πως επρόκειτο για ένα γνήσιο λευϊτη του Χριστού, έναν άξιο εργάτη του Ευαγγελίου.

π. Δημήτριε, γλυκέ μου και αγαπημένε μου γέροντα,  σε ευχαριστώ γι’ ό,τι μου προσέφερες και σε ευγνωμονώ για ό,τι με δίδαξες …»